كجاى دنیا ایستاده ام؛

كه دیگر نه آفتاب گرمم میكند

و نه مهتاب سرد...

كجاى دنیا نشسته ام؛

كه دیگر نه دیوان شاملو آرامم میكند

و نه لیوان مقعر...

نمیدانم كجا هستم

هر كجاى دنیا هستم گویى یك نفر...

دار و ندارم را با خود به یغما برده است!

دیگر کمتر اشـــک می ریزم ...

دارم بُزرگ میــشوم یا سنـــــگ ...؟!

نمی دانم ..!

می خندم!...

دیگر تب هم ندارم...

داغ هم نیستم...

دیگر به یاد تو هم نیستم.

سرد شده ام.

سرد سرد...

نمی دانم

شاید...

شاید دق کرده ام!!!

کسی چه می داند...